Even terug naar voor ons Donderdagavond; Ik heb net mijn laatste stukje geschreven op het log daarin vertel ik dat we onze laatste dollars nog even op gaan gokken, het liep iets anders.
Wij dus zoals gepland naar beneden en onze dollars in de automaten gegooid. We gingen allebei lekker en na een uurtje hadden we 80 dollar winst in onze zak zitten. Nu de vraag geven we aan de verleiding toe en spelen we verder? Of zijn we blij met onze winst en gaan we lekker naar bed? Het is het laatste geworden. Dus moe maar tevreden kropen we ons bedje in voor een laatste nacht slapen in Amerika.
Vrijdagochtend 8 uur en allebei klaarwakker. De koffers al ingepakt dus we hoefden alleen maar via de televisie uit te checken en onze sleutels in een brievenbus bij de lobby stoppen. Hierna was het tijd voor de hereniging met onze trouwe vierwieler die ons de afgelopen 3 weken zonder mopperen overal heeft gebracht waar we maar naar toe wilde (en niet). Het was tijd voor het laatste ritje naar het vliegveld waar we de auto weer in zouden leveren. Helaas voor ons gebeurt dit niet bij het vliegveld maar bij een parkeergarage ernaast zodat we na inlevering alsnog met al onze zooi in een bus moesten die ons naar de terminal bracht.
Bij de terminal aangekomen was het een drukte van jewelste en er stonden overal rijen met druk schreeuwende mensen (Denk maar even aan de dwaze dagen bij de bijenkorf). Inchecken gebeurt hier uitsluitend automatisch dus we werden doorverwezen naar een computer die ons verder zou helpen. Dit werkt vrij simpel je houdt je paspoort onder een scanner vult in hoeveel koffers je hebt en je boardingpassen komen vanzelf uit de printer. Met onze zojuist verkregen passen moesten we dan toch nog naar de incheckbalie want de koffers moeten natuurlijk wel ingeleverd worden. Hier werd nogmaals onze paspoorten en boardingpas gecontroleerd de bagage kreeg een eigen boardingsticker en wij konden door naar de security. Hier was het zo mogelijk nog drukker maar na een half uurtje stonden we dan toch aan de gate waar het boarden voor de eerste vlucht naar Chicago bijna begon.
Het vliegtuig wat ons naar Chicago zou brengen had een 3-3 indeling dat wil zeggen 3 stoelen gangpad en dan weer 3 stoelen. Dus we zouden hoe dan ook iemand naast ons krijgen. Het was inmiddels al aardig druk aan de gate en er zaten een hoop mensen die 2 stoelen nodig hadden door hun kolossale gewicht. Gelukkig kregen wij een vrij jonge dunne man naast ons dus de vlucht was wel redelijk te doen. Helaas vetrokken we wel een half uur te laat waardoor onze overstaptijd in Chicago van 45 minuten gereduceerd werdt tot een krappe 10 minuten.
na de landing pakten we snel onze bagage en probeerde we zo snel mogelijk het vliegtuig uit te komen. De gate waar we heen moesten zat gelukkig erg dichtbij dus ook hier kwamen we net op tijd aan.
Voor deze vlucht hadden we een upgrade aangeschaft naar Economy Plus zodat we iets ruimer zouden zitten. Het verschil qua beenruimte is met de gewone economy class 12 cm. en dit is toch best veel als je 9 uur in een vliegtuig zit vol met slapende mensen terwijl je zelf niet kan slapen.
We zaten in ieder geval best en ook het entertainment was goed geregeld deze vlucht. We hebben allebei Toy Story 3 zitten kijken en daarna een stuk van Mary Poppins. Ik ben hierna nog begonnen aan BeetleJuice maar eigenlijk had ik weinig zin meer om nog een film te kijken dus ik heb mijn ogen ook even dichtgedaan. Slapen hebben we niet echt gedaan maar je dommelt een beetje weg en zo kwamen we dan toch redelijk uitgerust aan op Amsterdam waar we opgewacht zouden worden door de ouders van Erica.
We liepen door de schuifdeur naar buiten en verwachte overweldigd te worden met welkomstgroeten maar in plaats daarvan bleek er niemand te staan. Nu toch een probleem want aangezien hun de auto hebben gehad hadden wij geen vervoer naar huis. Er werd even snel een telefoontje gepleegd en het bleek dat ze al een uur op Schiphol stonden maar bij de verkeerde uitgang door een communicatiefout vanuit Schiphol
Snel werden de koffers in de auto geladen (wat is zo’n Opel klein als je 3 weken in een SUV hebt gereden) en binnen een uurtje waren we weer thuis. Hier zaten mijn vader en broertje al op ons te wachten met koffie en gebak en een betere thuiskomst hadden we ook niet kunnen krijgen.
We waren inmiddels toch wel redelijk moe door de de vlucht en de jetlag maar er moesten nog wat boodschappen gedaan worden dus toen iedereen weer weg was zijn we meteen de stad maar ingegaan. Dat wil zeggen dan probeerde we want toen we de auto instapte en weg wilden rijden kwamen we erachter dat je in Nederland moet schakelen om te kunnen rijden…even wennen dus weer.
Na het ritueel markt en supermarkt kwamen we thuis en is Erica aan de was begonnen en ben ik even op bed gaan liggen. 2 1/2 uur later werd ik weer wakker. We hebben even wat gegeten en zijn zo lang mogelijk wakker gebleven maar half 9 ging bij ons dan toch echt het lichtje uit.
En nu is het dan inmiddels al weer Zondagmiddag en zitten we weer thuis alsof er niks gebeurd is. We kijken terug op een fantastische belevenis die ons voor altijd bij zal blijven. Deze reis is altijd een droom voor ons geweest en de indrukken die we gekregen hebben onvergetelijk.
Ik typ morgen nog een nabeschouwing en dan is er weer een weblog afgerond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten