Dag 13:Een bijzondere weg en een natuurwonder

 

Het mag dan voor ons de 13e dag zijn van onze reis ongeluk heeft het ons zeker niet gebracht. We waren vanochtend vroeg wakker en in ons geval betekent dat dat we om 7 uur onze tanden stonden te poetsen en na een heerlijk ontbijt zaten we om 8 uur in de auto, De bestemming was duidelijk The Grand Canyon!! toch was de reis er naartoe net zo bijzonder als de bestemming omdat we over de,,,,hoe heette die weg ook alweer Erica?

                           

Ohja omdat we vandaag de hele ochtend op de beroemde Route 66 hebben gereden. Een prachtige weg met een prachtig uitzicht die begint in Chicago en eindigt vlakbij Los Angeles.

            
                                        

Omdat deze weg iets te lang is om helemaal af te rijden hebben wij hem zo’n 100 km. gevolgd. En zijn we uiteindelijk in het Route 66 dorpje Seligman.

          
                                            

Het leuke van dit dorpje is dat ze een restaurant hebben die het Roadkill Cafe heet met het motto “You kill it we grill it!” Yikes!!!!!

Na dit dorpje was het tijd voor ons om de reis voort te zetten naar de Grand Canyon en al gauw kwamen we erachter dat we op de goede weg zaten

 
Eenmaal bij de cayon aangekomen besloten we eerst naar het visitorscenter te gaan waar we even binnen hebben gekeken om vervolgens aan aan wandeling van 5 km, langs de kloof te beginnen. Het was een heerlijke wandeling en we hebben onze ogen uitgekeken. Wat een ruimte en wat een wonder zeg. De diepte van de Grand Canyon is meer dan 1600 meter diep even ter vergelijking dit is 3 x de Eiffeltoren op elkaar gestapeld

Erica heeft vandaag het merendeel van de foto’s mogen maken aangezien er geen hekken staan langs de kant en ik met mijn hoogtevrees 2 a 3 meter afstand meer dan genoeg vondt (Zo heb ik een veel beter overzicht)

             

                                           

Ze was zelfs zo gek om nog een fotosessie te laten maken

           
                                            

Eng he? En ik er maar achter staan als een overbezorgde moeder: GA NIET ZO DICHT BIJ DIE RAND STAAN!!!! KOM TERUG!!!!!! PAS OP!!!!!!

Ze is ook nog even aan het randje gaan hangen die daredevil!’

          

Gelukkig is ze weer naar bovengekropen waar we ons klaarmaakte voor een autotochtje langs wat uitzichtpunten en zeg nou zelf dit is toch al een vakantie alleen waard?

             

Tegen zonsondergang zijn we weer vertrokken met dit uitzicht en in de schemer kwamen we bij het hotel aan.

                 

                                             

De hotelkamer is net gerenoveerd…als het het jaar 1800 zou zijn maar wij vinden de inrichting toch wel erg ouderwets.

We zijn ook nog een hapje gaan eten en aangezien er alleen een soort van Cowboy-Cookout zit in dit gehucht besloten we hier naar binnen te gaan. Het besef kwam net te laat en voor we het wisten zaten we aan een houten western tafel met plastic-koeienmotief-tafelkleedje aan een verbrande hamburger met Countrymuziek op de achtergrond in een restaurant vol Cowboys (incl, leren vesten en hoede).

Ik heb inmiddels geleerd dat dit soort volk het best thuis is in hun natuurlijke leefomgeving en dat je vooral geen oogcontact moet maken. Je begrijpt foto’s heb ik ook niet durven nemen.

Morgen gaan we weer een lekker rustig dagje houden in Page (op de kaart punt I op de kaart).

Groeten van ons!

Kilometers vandaag gereden: 390
Kilometers totaal gereden:  3240